កាលពីព្រេងនាយមានកុមារម្នាក់នៅជាមួយម្តាយ ចិញ្ចឹមជ្រូកកម្រៀវ ១ ដល់ជ្រូកនោះធំឡើងក្មេងនោះចង់ស៊ីសាច់ជ្រូក ក៏និយាយនឹងម្តាយថា “ម៉ែខ្ញុំចង់ស៊ីសាច់ជ្រូក ម៉ែឲ្យខ្ញុំកាប់ជ្រូកនេះស៊ីផឹកស្រាទៅ?” ។ ម្តាយឃាត់ថា “កុំ! ឯងស៊ីអ្វីក៏ច្រើនម្ល៉េះ ទុកវានឹងលក់យកប្រាក់ចាយ” ។ កូនឮម្តាយឃាត់ដូច្នោះ ក៏នឹកតែក្នុងចិត្តចង់ស៊ីសាច់ជ្រូកតែសព្វថ្ងៃ ពុំមានភ្លេច ។
មានកាលមួយថ្ងៃ កូននោះភ្ញាក់ឡើងពីដេកនិយាយប្រាប់ម្តាយថា “ដ្បិតទេវតាប្រាប់ខ្ញុំថា “មានមាសច្រើនណាស់ ម៉ែជូនខ្ញុំទៅយក” ។ ម្តាយឮកូននិយាយប្រាប់ដូច្នោះ សួរថា “មាសប្រាក់នៅឯណា?” ។ កូនឆ្លើយថា “ម៉ែទៅនឹងខ្ញុំចុះ បើខ្ញុំបង្គាប់ដូចម្តេចម៉ែធ្វើតាមខ្ញុំ” ។ កូនយកកញ្ជើនាំម្តាយដើរទៅព្រៃឆ្ងាយអំពីស្រុក ហើយកូនក៏យកកញ្ជើស្ទុះទៅគ្របលើដី ប្រឹងសង្កត់ហើយប្រាប់ម្តាយថា “ម៉ែជួយសង្កត់ផង មាសប្រាក់នៅក្នុងដីនេះច្រើនណាស់ ម៉ែសង្កត់ឲ្យជាប់ចុះខ្ញុំនឹងទៅរកចបជីកយកមាសប្រាក់ ម៉ែឯងនៅសង្កត់ឲ្យជាប់កុំលែងមាសប្រាក់នឹងបាត់បង់អស់ទៅ” ។ ឯម្តាយឮកូនថាដូច្នោះ ក៏ខំសង្កត់កញ្ជើនោះចាំកូន កូនក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ចាប់ជ្រូកនោះយកមកកាប់ចម្អិនជាអាហារ បបួលអស់បងប្អូនជិតខាងមកស៊ីផឹកស្រាលេងសប្បាយ ។ ម្តាយនៅឯព្រៃចាំកូនឯព្រៃទន្ទឹងពុំឃើញមក ឃ្លានបាយអស់កម្លាំង រោយដៃរោយជើង របូតចេញពីលើកញ្ជើ មើលក្នុងកញ្ជើពុំឃើញមានអ្វីសោះ ។ លុះម្តាយដឹងថាកូនបញ្ឆោតហើយ ក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ឃើញកូនកំពុងតែស៊ីសាច់ជ្រូកផឹកស្រាលេងសប្បាយដូច្នោះ ខឹងនឹងកូនណាស់ ហើយនិយាយនឹងប្អូនថា “ដ្បិតកូននេះខូចណាស់ ទុកចិញ្ចឹមមិនបានទេ ត្រូវឯងច្រកការុងយកទៅទម្លាក់ក្នុងទឹកសម្លាប់ទៅ” ។ ប្អូនឮដូច្នេះក៏សួរថា “ដំណើរដូចម្តេចបានជាឲ្យយកកូនច្រកការុងទៅចោលក្នុងទឹកសំលាប់ ?” ។ បងនិយាយប្រាប់ទៅប្អូនតាមដំណើរសព្វគ្រប់ថា “វាចេះបញ្ឆោតឲ្យអញទៅក្នុងព្រៃ ថាទៅយកមាសប្រាក់ ហើយវាឲ្យអញចាំនៅក្នុងព្រៃ លុះត្រាតែដល់ថ្ងៃ ឃ្លានបាយស្ទើរតែដាច់ពោះ ឯវាមកកាប់ជ្រូកផឹកស្រា ជ្រូកអញតែមួយទុកលក់ឲ្យគេយកប្រាក់ចាយទេតើ” ប្អូននោះក៏ទៅចាប់អាកុហកស៊ីច្រកក្នុងការុងធំ ចងមាត់ការុងជាប់ល្អ លើលីយកទៅនឹងចោលក្នុងទឹកទន្លេ លុះដល់មាត់ទន្លេអាកុហកស៊ីនិយាយនឹងមាវាថា “លោកមាអាណិតខ្ញុំៗមុខជាស្លាប់ហើយ បើដូច្នេះសូមលោកមាអាណិតទៅយកក្បួនកុហកឲ្យខ្ញុំបន្តិច ដ្បិតខ្ញុំស្លាប់ហើយទៅៗនៅឋានខ្មោច បើគ្មានក្បួនកុហកខ្មោចរកស៊ីពុំបាន នោះនឹងដាច់ពោះស្លាប់” ឯមាឮក្មួយអង្វរដូច្នោះក៏សួរទៅក្មួយថា “ក្បួនកុហកឯងទុកនៅទីណា?” ។ ក្មួយប្រាប់ទៅមាថា “ខ្ញុំដាក់នៅលើធ្នឹម” ។ មាក៏ដាក់អាកុហកស៊ីនៅកំពង់ទឹក ហើយត្រឡប់ទៅយកក្បួនភរអាកុហកស៊ីវិញ ។ កាលនោះមានមនុស្សកើតឃ្លង់ម្នាក់ដើរមកជិតអាកុហកស៊ីៗក៏ធ្វើជា និយាយថា “អញមកតមឃ្លង់ក្នុងការុងនេះយូរថ្ងៃហើយ មិនដឹងជាៗហើយឬនៅ ប៉ុន្តែស្ទាបមើលហាក់ដូចសះជាហើយ” ។ មនុស្សឃ្លង់ឮអាកុហកស៊ីថា តមឃ្លង់ក្នុងការុងដូច្នោះ ដោយខ្លួនកើតឃ្លង់ក៏សួរថា “តមឃ្លង់ក្នុងការុងនេះបានជាឬ?” ។ អាកុហកស៊ីប្រាប់ថា “ដ្បិតខ្ញុំកើតឃ្លង់ គេឲ្យមកតមក្នុងការុងនេះយូរថ្ងៃហើយ មិនដឹងជាជាហើយឬនៅទេ អាណិតស្រាយខ្ញុំបន្តិច” ។ មនុស្សឃ្លង់ក៏ស្រាយមាត់ការុងឲ្យអាកុហកស៊ីចេញមក ។ អាកុហកស៊ី ចេញអំពីការុងបោសខ្លួនមើលហើយប្រាប់ថា “ជាឃ្លង់ហើយ” ។ អាគម្លង់ឮអាកុហកស៊ីថា តមឃ្លង់ក្នុងការុងដូច្នោះក៏និយាយថា “ឲ្យគ្នាតមឃ្លង់ផង” ។ អាកុហកស៊ីឮដូច្នោះអរណាស់គិតថា “អញអស់ស្លាប់ហើយ បានអាគម្លង់ស្លាប់ជួស” ។ អាកុហកស៊ី ប្រាប់អាគម្លង់ថា “បើឯងចង់ជាឃ្លង់ឆាប់ ត្រូវកាន់ត្រណមឲ្យជាប់ កុំនិយាយស្តីនឹងអ្នកណាឲ្យសោះ បើនរណាមកសួរក្តីមកជេរវាយដូចម្តេចៗក្តី ត្រូវកុំនិយាយស្តី ខំកាន់ត្រណមឲ្យខ្ជាប់ទើបបានជាឆាប់” ។ អាគម្លង់ឮអាកុហកស៊ីថាដូច្នោះក៏ទទួលចាំ ហើយចូលទៅក្នុងការុង ។ អាកុហកស៊ីចងមាត់ការុងជាប់ ហើយរត់បាត់ទៅ មានោះរកតម្រាឲ្យអាកុហកស៊ីពុំឃើញ ដឹងថា អាកុហកស៊ីបញ្ឆោតខ្លួនខឹងណាស់ ក៏គិតក្នុងចិត្តថា “បើអញទៅដល់អញនឹងទម្លាក់វាទៅក្នុងទឹកឲ្យស្លាប់ទៅ” ហើយខំដើរទៅដល់ហើយក៏ស្ទុះចូលទៅ ដាល់វាយ ឯគម្លង់ដោយស្មានថា អាកុហកស៊ី ។ អាគម្លង់ខំអត់ព្រោះចង់ជាឃ្លង់ លុះវាយធាក់អស់ចិត្តហើយ ក៏លើកការុងបោះទៅក្នុងទឹកឲ្យស្លាប់ទៅ ។
អាកុហកស៊ីរត់រួចអំពីនោះទៅៗជួបនឹងមនុស្សកុហកម្នាក់ ចេះកុហកដូចគ្នា កំពុងតែមុជទឹក អាកុហកស៊ី នោះឃើញអាកុហកស៊ីដើរទៅពីចំងាយ ក៏វាធ្វើជាមុជទឹក យូរបន្តិចងើបឡើង ហើយលើកកាសឡើងថា អញមុជទឹកទៅខាងក្រោមមានគេលេងបៀរ អញលេងឈ្នះបានកាសប្រាក់ច្រើន ប៉ុន្តែយកមិនរួច បានតែមួយត្រណោតមក ។ អាកុហកស៊ីឮដូច្នោះ ក៏ជឿគិតស្មានថាមែន ហើយក៏ផ្លាស់សំពត់លោតទៅក្នុងទឹក ខំមុជទៅទង្គិចក្បាលនឹងគល់ឈើបែកឈាម ដឹងខ្លួនថាគេជាមនុស្សកុហក ក៏នឹកក្នុងចិត្តឃើញឧបាយកុហកវិញ ហើយងើបឡើងនិយាយទៅអាដែលបញ្ឆោតនោះថា “អ្នកអើយ! ខ្ញុំមុជទឹកទៅតាមពាក្យអ្នកឯងអម្បាញ់ម៉ិញ បានឃើញគេលេងបៀរប៉ាធួកំតាត់ច្រើនណាស់ ហើយខ្ញុំលេងឈ្នះគេ បានប្រាក់កាសច្រើន ខ្ញុំទារពីគេៗថា ឲ្យយកពីឯងនោះ ខ្ញុំមិនព្រមខ្ញុំចេះតែទារ គេខឹងនឹងខ្ញុំ គេវាយខ្ញុំបែកក្បាល ហើយគេថា ឲ្យខ្ញុំមកយកពីអ្នកឯង បើអ្នកឯងមិនជឿមើលក្បាលខ្ញុំដែលបែកនេះចុះ” ។ អាកុហកស៊ីនោះដឹងថា អាកុហកស៊ីមានប្រាជ្ញាចេះកុហកមិនចាញ់ខ្លួន ក៏ស្រាយកាសចែកគ្នាពាក់កណ្តាល ហើយសុំគ្នាជាបងប្អូនដើររកស៊ីកុហកគេតាំងអំពីនោះតទៅ ៕
មានកាលមួយថ្ងៃ កូននោះភ្ញាក់ឡើងពីដេកនិយាយប្រាប់ម្តាយថា “ដ្បិតទេវតាប្រាប់ខ្ញុំថា “មានមាសច្រើនណាស់ ម៉ែជូនខ្ញុំទៅយក” ។ ម្តាយឮកូននិយាយប្រាប់ដូច្នោះ សួរថា “មាសប្រាក់នៅឯណា?” ។ កូនឆ្លើយថា “ម៉ែទៅនឹងខ្ញុំចុះ បើខ្ញុំបង្គាប់ដូចម្តេចម៉ែធ្វើតាមខ្ញុំ” ។ កូនយកកញ្ជើនាំម្តាយដើរទៅព្រៃឆ្ងាយអំពីស្រុក ហើយកូនក៏យកកញ្ជើស្ទុះទៅគ្របលើដី ប្រឹងសង្កត់ហើយប្រាប់ម្តាយថា “ម៉ែជួយសង្កត់ផង មាសប្រាក់នៅក្នុងដីនេះច្រើនណាស់ ម៉ែសង្កត់ឲ្យជាប់ចុះខ្ញុំនឹងទៅរកចបជីកយកមាសប្រាក់ ម៉ែឯងនៅសង្កត់ឲ្យជាប់កុំលែងមាសប្រាក់នឹងបាត់បង់អស់ទៅ” ។ ឯម្តាយឮកូនថាដូច្នោះ ក៏ខំសង្កត់កញ្ជើនោះចាំកូន កូនក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ចាប់ជ្រូកនោះយកមកកាប់ចម្អិនជាអាហារ បបួលអស់បងប្អូនជិតខាងមកស៊ីផឹកស្រាលេងសប្បាយ ។ ម្តាយនៅឯព្រៃចាំកូនឯព្រៃទន្ទឹងពុំឃើញមក ឃ្លានបាយអស់កម្លាំង រោយដៃរោយជើង របូតចេញពីលើកញ្ជើ មើលក្នុងកញ្ជើពុំឃើញមានអ្វីសោះ ។ លុះម្តាយដឹងថាកូនបញ្ឆោតហើយ ក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ឃើញកូនកំពុងតែស៊ីសាច់ជ្រូកផឹកស្រាលេងសប្បាយដូច្នោះ ខឹងនឹងកូនណាស់ ហើយនិយាយនឹងប្អូនថា “ដ្បិតកូននេះខូចណាស់ ទុកចិញ្ចឹមមិនបានទេ ត្រូវឯងច្រកការុងយកទៅទម្លាក់ក្នុងទឹកសម្លាប់ទៅ” ។ ប្អូនឮដូច្នេះក៏សួរថា “ដំណើរដូចម្តេចបានជាឲ្យយកកូនច្រកការុងទៅចោលក្នុងទឹកសំលាប់ ?” ។ បងនិយាយប្រាប់ទៅប្អូនតាមដំណើរសព្វគ្រប់ថា “វាចេះបញ្ឆោតឲ្យអញទៅក្នុងព្រៃ ថាទៅយកមាសប្រាក់ ហើយវាឲ្យអញចាំនៅក្នុងព្រៃ លុះត្រាតែដល់ថ្ងៃ ឃ្លានបាយស្ទើរតែដាច់ពោះ ឯវាមកកាប់ជ្រូកផឹកស្រា ជ្រូកអញតែមួយទុកលក់ឲ្យគេយកប្រាក់ចាយទេតើ” ប្អូននោះក៏ទៅចាប់អាកុហកស៊ីច្រកក្នុងការុងធំ ចងមាត់ការុងជាប់ល្អ លើលីយកទៅនឹងចោលក្នុងទឹកទន្លេ លុះដល់មាត់ទន្លេអាកុហកស៊ីនិយាយនឹងមាវាថា “លោកមាអាណិតខ្ញុំៗមុខជាស្លាប់ហើយ បើដូច្នេះសូមលោកមាអាណិតទៅយកក្បួនកុហកឲ្យខ្ញុំបន្តិច ដ្បិតខ្ញុំស្លាប់ហើយទៅៗនៅឋានខ្មោច បើគ្មានក្បួនកុហកខ្មោចរកស៊ីពុំបាន នោះនឹងដាច់ពោះស្លាប់” ឯមាឮក្មួយអង្វរដូច្នោះក៏សួរទៅក្មួយថា “ក្បួនកុហកឯងទុកនៅទីណា?” ។ ក្មួយប្រាប់ទៅមាថា “ខ្ញុំដាក់នៅលើធ្នឹម” ។ មាក៏ដាក់អាកុហកស៊ីនៅកំពង់ទឹក ហើយត្រឡប់ទៅយកក្បួនភរអាកុហកស៊ីវិញ ។ កាលនោះមានមនុស្សកើតឃ្លង់ម្នាក់ដើរមកជិតអាកុហកស៊ីៗក៏ធ្វើជា និយាយថា “អញមកតមឃ្លង់ក្នុងការុងនេះយូរថ្ងៃហើយ មិនដឹងជាៗហើយឬនៅ ប៉ុន្តែស្ទាបមើលហាក់ដូចសះជាហើយ” ។ មនុស្សឃ្លង់ឮអាកុហកស៊ីថា តមឃ្លង់ក្នុងការុងដូច្នោះ ដោយខ្លួនកើតឃ្លង់ក៏សួរថា “តមឃ្លង់ក្នុងការុងនេះបានជាឬ?” ។ អាកុហកស៊ីប្រាប់ថា “ដ្បិតខ្ញុំកើតឃ្លង់ គេឲ្យមកតមក្នុងការុងនេះយូរថ្ងៃហើយ មិនដឹងជាជាហើយឬនៅទេ អាណិតស្រាយខ្ញុំបន្តិច” ។ មនុស្សឃ្លង់ក៏ស្រាយមាត់ការុងឲ្យអាកុហកស៊ីចេញមក ។ អាកុហកស៊ី ចេញអំពីការុងបោសខ្លួនមើលហើយប្រាប់ថា “ជាឃ្លង់ហើយ” ។ អាគម្លង់ឮអាកុហកស៊ីថា តមឃ្លង់ក្នុងការុងដូច្នោះក៏និយាយថា “ឲ្យគ្នាតមឃ្លង់ផង” ។ អាកុហកស៊ីឮដូច្នោះអរណាស់គិតថា “អញអស់ស្លាប់ហើយ បានអាគម្លង់ស្លាប់ជួស” ។ អាកុហកស៊ី ប្រាប់អាគម្លង់ថា “បើឯងចង់ជាឃ្លង់ឆាប់ ត្រូវកាន់ត្រណមឲ្យជាប់ កុំនិយាយស្តីនឹងអ្នកណាឲ្យសោះ បើនរណាមកសួរក្តីមកជេរវាយដូចម្តេចៗក្តី ត្រូវកុំនិយាយស្តី ខំកាន់ត្រណមឲ្យខ្ជាប់ទើបបានជាឆាប់” ។ អាគម្លង់ឮអាកុហកស៊ីថាដូច្នោះក៏ទទួលចាំ ហើយចូលទៅក្នុងការុង ។ អាកុហកស៊ីចងមាត់ការុងជាប់ ហើយរត់បាត់ទៅ មានោះរកតម្រាឲ្យអាកុហកស៊ីពុំឃើញ ដឹងថា អាកុហកស៊ីបញ្ឆោតខ្លួនខឹងណាស់ ក៏គិតក្នុងចិត្តថា “បើអញទៅដល់អញនឹងទម្លាក់វាទៅក្នុងទឹកឲ្យស្លាប់ទៅ” ហើយខំដើរទៅដល់ហើយក៏ស្ទុះចូលទៅ ដាល់វាយ ឯគម្លង់ដោយស្មានថា អាកុហកស៊ី ។ អាគម្លង់ខំអត់ព្រោះចង់ជាឃ្លង់ លុះវាយធាក់អស់ចិត្តហើយ ក៏លើកការុងបោះទៅក្នុងទឹកឲ្យស្លាប់ទៅ ។
អាកុហកស៊ីរត់រួចអំពីនោះទៅៗជួបនឹងមនុស្សកុហកម្នាក់ ចេះកុហកដូចគ្នា កំពុងតែមុជទឹក អាកុហកស៊ី នោះឃើញអាកុហកស៊ីដើរទៅពីចំងាយ ក៏វាធ្វើជាមុជទឹក យូរបន្តិចងើបឡើង ហើយលើកកាសឡើងថា អញមុជទឹកទៅខាងក្រោមមានគេលេងបៀរ អញលេងឈ្នះបានកាសប្រាក់ច្រើន ប៉ុន្តែយកមិនរួច បានតែមួយត្រណោតមក ។ អាកុហកស៊ីឮដូច្នោះ ក៏ជឿគិតស្មានថាមែន ហើយក៏ផ្លាស់សំពត់លោតទៅក្នុងទឹក ខំមុជទៅទង្គិចក្បាលនឹងគល់ឈើបែកឈាម ដឹងខ្លួនថាគេជាមនុស្សកុហក ក៏នឹកក្នុងចិត្តឃើញឧបាយកុហកវិញ ហើយងើបឡើងនិយាយទៅអាដែលបញ្ឆោតនោះថា “អ្នកអើយ! ខ្ញុំមុជទឹកទៅតាមពាក្យអ្នកឯងអម្បាញ់ម៉ិញ បានឃើញគេលេងបៀរប៉ាធួកំតាត់ច្រើនណាស់ ហើយខ្ញុំលេងឈ្នះគេ បានប្រាក់កាសច្រើន ខ្ញុំទារពីគេៗថា ឲ្យយកពីឯងនោះ ខ្ញុំមិនព្រមខ្ញុំចេះតែទារ គេខឹងនឹងខ្ញុំ គេវាយខ្ញុំបែកក្បាល ហើយគេថា ឲ្យខ្ញុំមកយកពីអ្នកឯង បើអ្នកឯងមិនជឿមើលក្បាលខ្ញុំដែលបែកនេះចុះ” ។ អាកុហកស៊ីនោះដឹងថា អាកុហកស៊ីមានប្រាជ្ញាចេះកុហកមិនចាញ់ខ្លួន ក៏ស្រាយកាសចែកគ្នាពាក់កណ្តាល ហើយសុំគ្នាជាបងប្អូនដើររកស៊ីកុហកគេតាំងអំពីនោះតទៅ ៕